Κάτω αλλά ποτέ ποτέ: η αποστολή ενός ψαράς να ψαρεύει μέσα από τις αντιξοότητες
Πολλά μίλια για να πάτε
Ούτε μια εξουθενωτική ασθένεια μπορεί να βάλει τα φρένα στο πάθος ενός ανθρώπου να πάρει την υπεράκτια.
Μεγαλώνοντας στην αγροτική ύπαιθρο της Κεντρικής Βόρειας Καρολίνας, ο Perry Nichols πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του ελεύθερου χρόνου του μπάσου και παίζοντας αθλήματα. Εξέδωσε όλα αυτά - ειδικά το ποδόσφαιρο και το στροφαλοθάλαμο σε μεγάλα στόματα κουβάδων. Αλλά καθώς εισήλθε στα εφηβικά του χρόνια, το σώμα του φάνηκε να επιβραδύνει. Το μυαλό του δεν έπεσε ποτέ, αλλά οι μύες του άρχισαν να τον απογοητεύουν. Αφού είδε πολλούς ειδικούς, διαγνώστηκε με μυϊκή δυστροφία, μια γενετική ασθένεια που διαβρώνει τη μυϊκή δύναμη και απομακρύνει την κίνηση.
Παρά την σκληρή λαβή της νόσου του, ο Nichols δεν σταμάτησε ποτέ να υπερέχει. Δημιούργησε αρκετές επιτυχημένες επιχειρήσεις και κατείχε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων. Παντρεύτηκε μια υπέροχη γυναίκα, Λίζα. Αλλά όταν η δύναμη του χεριού του εξασθενούσε στο σημείο που δεν μπορούσε να ρίξει μια ράβδο αλιείας ή να γυρίσει τη λαβή του κύλινδρου, σκέφτηκε ότι τελείωσε να κυνηγάει ψάρια.
"Εγώ τα μπάσα αλιεύθηκα όλη μου τη ζωή, όλα πάνω και κάτω από την ανατολική ακτή", λέει ο Nichols. "Τα χέρια μου ήταν πολύ αδύναμα για να έχουν πραγματικά μεγάλη ικανότητα χύτευσης ή ικανότητα τέλειων, γι 'αυτό πωλούσα τα μπάσα μου και έδωσα τα περισσότερα από τα πράγματα μου. Ήμουν έξω. Είπα, «έχω τελειώσει».
Δεκαετίες κινητοποιημένες από, αλλά όπως και με τα περισσότερα πράγματα στη ζωή του, ο Nichols δεν έγινε ακόμα αλιεία. Ενώ σε ένα ταξίδι στο Palm Beach το 2014, μπήκε στο Darrell Gwynn, έναν παγκόσμιο πρωταθλητή Drag Racer που παραλύθηκε σε ένα αγωνιστικό ατύχημα του 1990. Ο Nichols, ένα καρύδι του αυτοκινήτου της πρώτης τάξης, είχε ένα μικρό δικό του αγωνιστικό αυτοκίνητο και οι δύο άνδρες χτύπησαν μια συγγένεια.
"Είπε," Γεια σου θα έπρεπε να έρθεις στο σπίτι μου και να πάω ψάρεμα μαζί μου. "Είπα," Δεν μπορώ να πάω ψάρεμα ", θυμάται ο Perry, καθώς τώρα περιοριζόταν σε μια ηλεκτρική αναπηρική καρέκλα. "Ο Darrell είπε," Έχω όλα τα πράγματα. Μπορούμε να το κάνουμε. "Ο Gwynn κατείχε ένα σκάφος Pontoon που είχε προσαρμόσει για να φιλοξενήσει την αναπηρική καρέκλα του. Χρησιμοποιώντας εξειδικευμένους κύλινδρους, ο Nichols ήταν σε θέση να ψαρεύει, παρόλο που σε αυτό το σημείο η κινητικότητά του περιοριζόταν στο αριστερό του χέρι, με λίγη περιστροφή του κεφαλιού και των ώμων.
Ο χρόνος που ξοδεύει στο νερό αναζωπύρωσε τη σπίθα στο Nichols που ανάφλεξε ως παιδί. "Ήμουν πωλημένος σε αυτό", λέει. Ο Nichols, τώρα 62 ετών, αλιεύθηκε με τον Gwynn για περίπου ένα χρόνο. Καταγράφησαν σκάφη στα κλειδιά της Φλόριντα, αλλά δεν ήταν αρκετό για την όρεξη του Nichols για το νερό. «Αποφάσισα ότι ήθελα να χτίσω μια βάρκα, αλλά δεν ήξερα από πού να ξεκινήσω», λέει
Ο κόμπος έγινε ακόμα
Μέσα από έναν αμοιβαίο φίλο, ο Nichols εισήχθη στην Hall of Bluewater Yacht Sales. Η αίθουσα δεν ήταν ξένη για την προσαρμογή των σκαφών για τους ιδιοκτήτες σε αναπηρικές καρέκλες. Αυτός και η ομάδα του είχαν μετατρέψει ένα Viking του 2005, 52 ποδιών που ονομάζεται The TheΜοσχαρίνος Για τον ιδιοκτήτη/χειριστή της Βιρτζίνια Steve Jones, ο οποίος έχει επίσης μια μορφή μυϊκής δυστροφίας. Ο Τζόουνς, ένας αυτο-κατασκευασμένος επιχειρηματίας, ήθελε ένα σκάφος που θα μπορούσε να τρέξει τον εαυτό του και να ψαρεύει με την οικογένειά του. Ο Hall και η ομάδα του εγκατέστησαν ένα σύστημα Davit που ο Jones έβγαζε από την αποβάθρα στο πιλοτήριο και μέχρι τη γέφυρα. Έβαλαν ανελκυστήρες και ανελκυστήρες και διευρύνουν τους συντρόφους. Δημιούργησαν ένα έθιμο κεφάλι με μια τουαλέτα που σηκώνει και μειώνει. Μέσα στη γέφυρα, ο Jones έτρεξε το σκάφος από μια ηλεκτρική καρέκλα stidd που μπορεί να γυρίσει, να σηκώσει πάνω και κάτω και να γλιστρήσει προς τα εμπρός και πίσω. Ενώ τρέχει το σκάφος, ο Jones είναι γνωστό ότι περιστρέφεται γύρω και να δολοφονήσει ένα Marlin από το teaser με μια ράβδο γέφυρας.
"Δεν πρόκειται να πάρω την αναπηρία μου, να σταματήσω και να πάω σπίτι. Είχα πάντα την ικανότητα ότι αν δεν το έκαναν, θα το σχεδιάζω, θα το οικοδομήσω και θα το ενσωματώσω ο ίδιος ", δήλωσε ο Jones στο Power & Motoryacht σε συνέντευξη του 2011.
Ενώ η μυϊκή δυστροφία του Nichols είναι πιο προχωρημένη από ό, τι είναι ο Jones, θα χρειαζόταν παρόμοια δουλειά σε ό, τι σκάφη κατέληξε. Έτσι, μίλησε με την Hall στο τηλέφωνο, και οι δύο χτύπησαν μακριά. Την επόμενη μέρα, ο Hall οδήγησε πέντε ώρες και εμφανίστηκε στο γραφείο του Nichols. Αποφάσισαν να ψάξουν για ένα χρησιμοποιημένο αθλητικό ψαροκόκαλο στην περιοχή 61 έως 64 ποδιών. Όμως, ο Nichols είχε ένα στόχο στο μυαλό και μια σφιχτή προθεσμία: ήθελε να αλιεύσει το τουρνουά Big Rock Blue Marlin, που πραγματοποιήθηκε κάθε Ιούνιο στην Morehead City της Βόρειας Καρολίνας. Έκαναν μερικές προσφορές σε βάρκες, αλλά τα πράγματα έπεσαν. Στη συνέχεια, ο Hall έβλεπε ένα Viking 64 ποδιών στο 2017 Miami Boat Show που είχε ληφθεί στο εμπόριο. Ήταν ένα σκάφος πρώην Demo του 2008 με καλά οστά. Ο Nichols είπε στον Hall να το αγοράσει επί τόπου.
Με τον μηχανικό της Bluewater Brian Motter να διαχειρίζεται το έργο, πήραν το απόθεμα Viking και το μεταμόρφωσαν σε ένα έθιμο σκάφος. Ο Nichols ήθελε να μείνει στο σκάφος - δεν είναι ένας για να πάρει ένα δωμάτιο όταν ταξιδεύει - οπότε έπρεπε να ξεπεράσει πολλές ανάγκες. Η πρώτη σειρά εργασιών εγκατέστησε ένα Davit σε ένα μεγάλο πόλο στο πιλοτήριο για να πάρει τον Nichols και την καρέκλα του 500 λιβρών πάνω στο σκάφος και μέχρι τη γέφυρα. Η πόρτα του σαλόνι διευρύνθηκε και έχτισαν μια αφαιρούμενη ράμπα για να αποκτήσουν πρόσβαση στην καμπίνα. Αφαίρεσαν ένα dinette για να απελευθερώσουν χώρο για την αναπηρική καρέκλα στο σαλόνι, εγκατέστησαν ένα ψαλίδι ανελκυστήρα, ώστε ο Nichols να μπορεί να πάρει από το σαλόνι στην κύρια αίθουσα, έθεσε το κεφάλι 8 ίντσες και ενσύρματο το πιλοτήριο για να φιλοξενήσει τα προσαρμοσμένα ηλεκτρικά ρόλα που χρησιμοποιεί οι Nichols. Το τελικό βήμα, και ίσως το πιο επιθετικό, έβαλε το όνομα του σκάφους στο τραβέρσα. Ταιριάζει τέλεια:Ο κόμπος έγινε ακόμα. Κατάφεραν να πάρουν όλα αυτά που ολοκληρώθηκαν εγκαίρως για να αλιεύουν το μεγάλο βράχο. Ο Nichols πέτυχε το όνειρό του, αλλά υπήρχε ακόμα ένα μεγάλο έργο: η εγκατάσταση ενός Seakeeper 26.
"Ολοκληρώσαμε όλες τις τροποποιήσεις με ειδικές ανάγκες μέσα στο σκάφος και κυριολεκτικά πήρε τα πάντα που έγιναν την εβδομάδα πριν από το μεγάλο βράχο", λέει ο καπετάνιος του Nichols, Mark Rogers. Αίχανοι το τουρνουά κατευθύνθηκαν πίσω στην αυλή για να εγκαταστήσουν τον Seakeeper. Το έργο αυτό περιλάμβανε την κοπή του πίσω καταστρώματος και μέρος της δεξαμενής καυσίμου. Έπρεπε να χτίσουν δύο νέες χορδές, ένα διάφραγμα, ένα νέο ράφι πηδαλίου και γυαλί το πίσω μέρος της δεξαμενής καυσίμου. Στη συνέχεια τοποθετούσαν τον θαλάσσιο και έβαλαν ένα νέο κατάστρωμα πάνω του. Ήταν ένα έργο δύο μηνών, αλλά τελείωσαν εγκαίρως για να ψαρεύουν το τουρνουά Billfish της Virginia Beach.
Το πιλοτήριο
"Λατρεύω τον ανταγωνισμό οποιουδήποτε είδους. Θέλω να κερδίσω περισσότερα από οποιονδήποτε ", λέει ο Nichols, αλλά αγαπά επίσης την συντροφικότητα στις αποβάθρες. "Είναι πραγματικά μια μικρή ομάδα ανθρώπων που βλέπετε πάντα στα ίδια μέρη, όπως ένα ταξιδιωτικό τσίρκο. Υπάρχουν πάντα πολλοί χαρακτήρες. "
Ένας από τους ανθρώπους που συναντήθηκαν ο Nichols ήταν ο Pat Healey, Διευθύνων Σύμβουλος της Viking Yachts, ο οποίος άκουσε για το σκάφος και ήθελε να δει το έργο που είχε ολοκληρώσει το έργο Bluewater. Ο Healey εντυπωσιάστηκε: "Είπε," Την επόμενη φορά που το κάνετε αυτό, θέλω να συμμετάσχω ", λέει ο Nichols.
Ο Nichols δεν έμεινε αδρανής. Πιάστηκε πάνω και κάτω από την ανατολική ακτή με την οικογένεια και τους φίλους του. Πέρασαν ένα τέντωμα 30 ημερών στο Chub Cay στις Μπαχάμες και αλιεύτηκαν σχεδόν κάθε μέρα. "Δεν βγήκα από το σκάφος, αλλά 10 φορές σε 30 ημέρες", λέει ο Nichols. Με όλους τους λογαριασμούς, ο Nichols αγαπούσε τα 64 του, αλλά ο χώρος ήταν σφιχτός. Μεταξύ ενός καπετάνιου και ενός συντρόφου, και των δύο φίλων του, Keith Jones και Derek Simmons, που ταξιδεύουν με τον Nichols και παρακολουθούσαν τις ανάγκες του, ξεπέρασαν το σκάφος.
"Πραγματικά κατέβηκε στο δωμάτιο", λέει ο Rogers.
Μετά από όλες τις αλλαγές στο 64, το σκάφος είχε μόνο δύο κρεβατοκάμαρες και τρία κρεβάτια. Αυτό σήμαινε ότι οι επισκέπτες έπρεπε να κοιμηθούν σε καναπέδες και ο σύντροφος ήταν κολλημένος με κούτσουρα σε ένα στρώμα αέρα μετά από να χτυπήσει το άκρο του στο πιλοτήριο όλη την ημέρα. Ήρθε η ώρα να καλέσετε τον Healey.
"Με τη μετάβαση στο 72, αλλάζοντας ακόμη και το σχέδιο λίγο για να το καταστήσουμε πιο λειτουργικό, πήγαμε σε επτά κρεβάτια", λέει ο Rogers. «Όλοι πήραν το δικό τους δωμάτιό τους. Υπάρχει αρκετός χώρος για τους επισκέπτες και δεν υπάρχουν πλέον καναπέδες. "
Η μετάβαση σε μια νέα κατασκευή παρείχε επίσης την ευκαιρία να βελτιωθεί σε ένα 64. Το πρώτο στοιχείο που θα αντιμετωπίσει ήταν ο τρόπος εισόδου. Η ράμπα που είχαν χρησιμοποιήσει για την καταχώρηση του σαλόνι στο 64 ήταν μεγάλη και δυσκίνητη. Δεν υπήρχε καλό μέρος για να το αποθηκεύσετε. Αποκάλυψε το κιβώτιο ποτών και έκανε την πρόσβαση στο χωματόδρομο και σε άλλες εκτοξεύσεις σε ένα πόνο.
"Δεν ξέρω τι είναι, αλλά μου αρέσει να είμαι στο σκάφος", λέει ο Nichols. «Κάθε φορά που νιώθω άσχημα στο σπίτι, φτάνω στο σκάφος και όλα είναι εντάξει. Αν πιάσουμε ένα ψάρι, αυτό είναι καλό. Αν καθίσουμε στην αποβάθρα και παρακολουθούμε τη βροχή όλη την ημέρα, αυτό είναι εντάξει. "
Αλλά μην ξεγελιέστε - ο Nichols θέλει να πιάσει τα ψάρια. Όταν το πλήρωμα αλιεύει την ανοικτή θάλασσα, ποτέ δεν αφήνει το σημείο του στην αριστερή γωνία με το χέρι του να στηρίζεται στα χειριστήρια του κύλινδρου, περιμένοντας ένα δάγκωμα.
"Ο κύλινδρος έχει ένα διακόπτη για να ανακτήσει και να αναπτύξει", λέει ο Hall. "Μπορεί να πάρει το χέρι του και να το σύρει στο freespool και να πέσει πίσω στα ψάρια. Βρήκε έναν τρόπο να είναι επιτυχής. Για να το παρακολουθήσετε πραγματικά παίρνει την ανάσα σας μακριά. "
Οι φίλοι του υπέβαλαν με επιτυχία τα μεγάλα τουρνουά στην ανατολική ακτή για να τον αφήσουν να ψαρεύει με τους ηλεκτρικούς τροχούς του, κάτι που είναι όχι-όχι για τους ψαράδες και ο Nichols είναι εκεί έξω ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι. Ακόμη και σε άσχημη καιρός.
Με το νέο σκάφος που είχε στην κατοχή του, υπήρχε μόνο ένα άτομο που ο Nichols ήθελε να κατέχει το 64 -Steve Jones, τον ιδιοκτήτη τουΜοσχαρίνος. Αυτός και ο Nichols είχαν γνωρίσει ο ένας τον άλλον και επεξεργάστηκαν μια συμφωνία. Το Word on the Dock είναι ότι ο Jones απολαμβάνει το μεγαλύτερο σκάφος και ξοδεύει όλο το καλοκαίρι χτυπώντας το RIP.
Έχουν υπάρξει πολλές υπέροχες μέρεςΟ κόμπος έγινε ακόμα, με διπλό-
Ψηφιακές απελευθερώσεις του White Marlin, Swordfish πάνω από 400 κιλά και Big Yellowfin χτυπώντας το κατάστρωμα. Μόλις λίγα χρόνια αλιεύοντας τα τουρνουά, ο Nichols έχει κάνει μια μόνιμη εντύπωση σε σχεδόν όλους όσους συναντήθηκε. Είναι εμπνευσμένο να βλέπεις κάποιον να πηγαίνει σε τέτοια μήκη για να βρεθεί στο νερό κάνοντας αυτό που αγαπούν.
"Κάθισαμε στο Morehead City πέρυσι και αυτός ο άνθρωπος έρχεται και λέει στον Perry:« Ο γιος μου έχει μυϊκή δυστροφία και ποτέ δεν ονειρευόμουν ότι θα μπορούσε να πάει στην ανοικτή θάλασσα », θυμάται η αίθουσα. "« Μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορεί να το κάνει ».
