Από τον Mark S. Nash, Ph.D., FACSM, Fasia

Η μείωση της υγείας και της φυσικής κατάστασης είναι κοινώς γνωστό ότι συνοδεύουν τραυματισμούς και διαταραχές του νωτιαίου μυελού (SCI/D). Η φυσική αποκατάσταση και η αποδυνάμωση των ανώτερων άκρων καθιστούν πιο δύσκολη την εκτέλεση βασικών καθημερινών δραστηριοτήτων, όπως η προώθηση αναπηρικών αμαξιδίων και οι μεταφορές σώματος, αμφισβητώντας έτσι τη δραστηριότητα και την ανεξαρτησία που απαιτούν άτομα με σωματικές δυσκολίες καθ 'όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, η προσοχή επικεντρώθηκε επίσης στους λεγόμενους παράγοντες κινδύνου, συμπεριλαμβανομένων πέντε κρίσιμων κινδύνων για την υγεία: υπέρβαρη/παχυσαρκία, αντίσταση στην ινσουλίνη, υπέρταση και ανωμαλίες των λιπιδίων. Τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι κίνδυνοι για την υγεία εμφανίζονται σύντομα μετά την απόρριψη από την αρχική αποκατάσταση, τείνουν να συσσωρεύονται και με αυτόν τον τρόπο αντιπροσωπεύουν πιο σοβαρούς κινδύνους για την υγεία. Είναι επίσης πιο δύσκολο για τους ενδιαφερόμενους με το SCI/D, τους φροντιστές τους και τους επαγγελματίες της υγειονομικής περίθαλψης να διαχειρίζονται μέσα στο πρώτο έτος που ζουν με SCI/D και μετά από αυτό καθ 'όλη τη διάρκεια ζωής τους.

Οι τρέχουσες κατευθυντήριες γραμμές για την υγεία που έχουν σχεδιαστεί για άτομα με SCI/D συνιστούν όλα να ενσωματώσουν τη σωματική δραστηριότητα σε ένα επίπεδο που επιτρέπεται από την ικανότητά τους. Η υπαίθρια άσκηση είναι μια επιλογή για την εκπλήρωση αυτής της ανάγκης. Ωστόσο, μπορεί να εκθέσει το άτομο σε άκρα της θερμοκρασίας και τις ανομοιογενές επιφάνειες που κινδυνεύουν από πτώση από την αναπηρική καρέκλα και τον επόμενο τραυματισμό. Έτσι, τα πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι προτιμάται η άσκηση στο σπίτι για όσους έχουν SCI. Η άσκηση με βάση το σπίτι παρακάμπτει επίσης τα εμπόδια άσκησης που περιλαμβάνουν τη μεταφορά, την έλλειψη σωματικής πρόσβασης και την άσκηση σε εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν, έχουν εκπαιδευτεί προσωπικό και χρησιμοποιούν εξοπλισμό σχεδιασμένο για άτομα χωρίς αναπηρία.

Εξοπλισμός που ικανοποιεί τις ευρείες ανάγκες υγείας των ατόμων με SCI/D είναι δύσκολο να βρεθεί. Επιλεγμένα εξειδικευμένα συστήματα άσκησης έχουν χρησιμοποιήσει επιφανειακή ηλεκτρική διέγερση για να ξεκινήσει η συστολή των παραλυμένων μυών που βρίσκονται κάτω από το επίπεδο τραυματισμού. Αυτές οι συσπάσεις των μυών μπορούν να αλληλουχίσουν με έλεγχο μικροεπεξεργαστή για να δημιουργήσουν σκόπιμη κίνηση όπως η ποδηλασία, αν και γενικά με κακή απόδοση κινητήρα και συντονισμό. Αυτές οι ηλεκτρικά διεγερμένες συσκευές συχνά αποκλείουν άτομα με τραυματισμούς κάτω από το επίπεδο της σπονδυλικής στήλης Τ10 και απαιτούν ειδική ιατρική εκκαθάριση και συνεχιζόμενες προμήθειες όπως ηλεκτρόδια και καλωδιακά καλωδιακά. Εκείνοι με τραυματισμούς και διαταραχές που αποδίδουν την αίσθηση τους συχνά βρίσκουν το ηλεκτρικό ρεύμα άβολα, αν όχι οδυνηρά. Ενώ γενικά θεωρούνται ασφαλείς για οικιακή χρήση, υπάρχει ανάγκη για τοποθέτηση ηλεκτροδίων πριν από κάθε συνεδρία. Οι κίνδυνοι χρήσης περιλαμβάνουν κάταγμα κάτω άκρων ή περιόδους αυτόνομης δυσρεφλεξίας. Είναι σημαντικό ότι υπάρχει περιορισμένη μεταφορά της ηλεκτρικά διεγερμένης άσκησης κάτω άκρων για να ωφελήσει την προετοιμασία του άνω άκρου. Από καιρό είναι σαφές ότι οι εθελοντικές συσπάσεις των μυών πάνω από το επίπεδο τραυματισμού οδηγούν σε υψηλότερα επίπεδα φυσικής προετοιμασίας και καλύτερη μείωση του κινδύνου για καρδιομεταβολική νόσο.

Το στρόφαλο του βραχίονα είναι ένα μακροχρόνιο βασικό στοιχείο της άσκησης άνω άκρου για όσους έχουν SCI/D. Ουσιαστικά ένας κύκλος βραχίονα που είναι τοποθετημένος σε τραπέζι ή πλατφόρμα, η συσκευή χρησιμοποιεί συνήθως μια στοιχειώδη κίνηση προώθησης προς την προώθηση κατά της αντίστασης, με τα άνω άκρα να προωθούν τη συσκευή ενώ 180 μοίρες εκτός φάσης μεταξύ τους. Λίγες συσκευές στροφάλου βραχίονα επιτρέπουν τη ρύθμιση του άξονα περιστροφής, που σημαίνει ότι υπάρχει ένα καθορισμένο μήκος για κίνηση. Ακόμη λιγότερες συσκευές επιτρέπουν την αντίστροφη πρόωση κατά της αντίστασης. Η συνεχής προς τα εμπρός, επιβάλλει ανισορροπημένες δυνάμεις που η κατάσταση και σφίγγει τον πρόσθιο ώμο και το στήθος, ενώ δεν ωφελεί ομοίως τον οπίσθιο ώμο. Η ανισορροπία των ενεργειών πρόσθιων και οπίσθιων ώμων μπορεί να αντιπροσωπεύει μια αιτία πόνου στον ώμο για άτομα με SCI/D. Καθώς τα ανώτερα άκρα των ατόμων με SCI/D είναι απαραίτητα για τη διατήρηση των καθημερινών δραστηριοτήτων, ο πόνος που προκαλείται από τον κύκλο που μπορεί να υπερβεί το όφελος της φυσικής προετοιμασίας.

Για να καλύψουν τις πολύπλοκες ανάγκες της προετοιμασίας του άνω άκρου χωρίς τους κινδύνους που επιβάλλονται από την τυπική ωρομετρία, το πρόσφατα αναβαθμισμένο και τεχνολογικά προχωρημένο βιταγυσικό καλύτερο χρησιμεύει ως τρόπος άσκησης μετά από SCI/D. Η συσκευή είναι ένα παλινδρομικό ergometer με τους βραχίονες που κινούνται κοντά οριζόντια αντί σε ένα κυκλικό μοτίβο. Η κίνηση των άκρων είναι ισορροπημένη ανάμεσα σε μια κίνηση προς τα εμπρός που πιέζει τη μία πλευρά του σώματος και μια δράση έλξης από την άλλη πλευρά. Με αυτόν τον τρόπο, η συσκευή διατηρεί την ισορροπία των πρόσθιων και οπίσθιων μυών για την προετοιμασία του στήθους, τους ώμους και την πλάτη. Τα χαρακτηριστικά του επιτρέπουν επίσης τη σύγχρονη κωπηλασία όπου και τα δύο άκρα κινούνται μαζί στην ίδια κατεύθυνση προς τα εμπρός και προς τα πίσω. Σε αντίθεση με ένα Ergometer ποδηλασίας, η αντίσταση για κάθε βραχίονα μπορεί να ρυθμιστεί ανεξάρτητα και να καλύπτει εντάσεις που θα αναπτύξουν τόσο αντοχή όσο και δύναμη. Οι πλευρικοί βραχίονες επιτρέπουν στον χρήστη να καθορίσει το προτιμώμενο εύρος κίνησης άσκησης αντί της συσκευής.

Το έργο του Μαϊάμι για τη θεραπεία της παράλυσης στο σύστημα υγείας του Πανεπιστημίου του Μαϊάμι χρησιμοποίησε το βιταγυσικό για αρκετά χρόνια ως μέρος του ολοκληρωμένου προγράμματος SCI/D Lifestyle και προτιμήθηκε από τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα μας, τόσο πολύ ώστε σπάνια να χρησιμοποιούν τους Ergometers του κύκλου μας. Η εξατομικευμένη ρύθμιση αντίστασης μας επιτρέπει να επιλέξουμε βέλτιστες εντάσεις άσκησης όταν η δύναμη και η αντοχή των όπλων μπορεί να είναι άνιση. Βρήκαμε επίσης ευκολότερο να προσαρμόσουμε τα προγράμματα άσκησης και να διατηρήσουμε τα αρχεία της απόδοσης που ενσωματώνουν χρόνο και εργασία. Ο απώτερος στόχος μας είναι να ενθαρρύνουμε τη σωματική δραστηριότητα που διατηρεί την υγεία μετά από SCI/D χωρίς τραυματισμό.

Ο Δρ. Mark S. Nash είναι Αναπληρωτής Επιστημονικός Διευθυντής Έρευνας, Miami Project για τη θεραπεία της παράλυσης, του Πανεπιστημίου του Miami Miller School of Medicine.