Down maar nooit uit: de missie van een visser om door tegenslag te vissen
Vele kilometers te gaan
Zelfs een slopende ziekte kan de remmen van een man de passie van een man niet remmen om offshore te worden.
Perry Nichols groeide op op het platteland van Central North Carolina en bracht het grootste deel van zijn vrije tijd op basvissen en sporten. Hij blonk er allemaal op uit - vooral voetbal en ronddraaiend in grote bucket -monden. Maar toen hij zijn tienerjaren inging, leek zijn lichaam te vertragen. Zijn geest wentelde nooit, maar zijn spieren begonnen hem in de steek te laten. Nadat hij veel specialisten had gezien, kreeg hij de diagnose spierdystrofie, een genetische ziekte die spierkracht erodeert en beweging wegneemt.
Ondanks de eeltige greep van zijn ziekte, is Nichols nooit gestopt met excelleren. Hij bouwde verschillende succesvolle bedrijven en bezat een autodealer. Hij trouwde met een geweldige vrouw, Lisa. Maar toen zijn handsterkte tot het punt verzwakte dat hij geen visstaaf kon werpen of de haspelhendel kon draaien, dacht hij dat hij klaar was met het achtervolgen van vissen.
"Ik bas viste mijn hele leven, allemaal op en neer de oostkust," zegt Nichols. “Mijn handen werden te zwak om echt veel gietvermogen of wankelvermogen te hebben, dus ik verkocht mijn basboten en gaf de meeste van mijn spullen weg. Ik was uit. Ik zei: "Ik ben klaar."
Decennia gemoteerd door, maar zoals bij de meeste dingen in zijn leven, is Nichols nog niet gedaan vissen. Tijdens een reis naar Palm Beach in 2014 kwam hij Darrell Gwynn tegen, een wereldkampioen Drag Racer die verlamd was in een race -ongeluk uit 1990. Nichols, een autoloer van de eerste orde, had een eigen auto -racen -outfit van zijn eigen auto en de twee mannen sloegen een verwantschap op.
"Hij zei:" Hé, je zou naar mijn huis moeten komen en met me gaan vissen. "Ik zei:" Ik kan niet gaan vissen ", herinnert Perry zich, omdat hij nu beperkt was tot een elektrische rolstoel. "Darrell zei:" Ik heb alle dingen. We kunnen het doen. '' Gwynn bezat een pontonboot die hij had aangepast om zijn rolstoel te huisvesten. Met behulp van gespecialiseerde haspels was Nichols in staat om te vissen, hoewel zijn mobiliteit op dit punt beperkt was tot zijn linkerarm, met een beetje hoofd- en schouderrotatie.
Tijd doorbrengen op het water heeft de vonk in Nichols opnieuw aangewakkerd die ontstak als een kind. "Ik was er op verkocht", zegt hij. Nichols, nu 62, viste ongeveer een jaar met Gwynn aan en uit. Ze regeerden boten in de Florida Keys, maar het was niet genoeg om de eetlust van Nichols op het water te wekken. "Ik besloot dat ik een boot wilde bouwen, maar ik wist niet waar ik moest beginnen", zegt hij
Knoop nog gedaan
Via een gemeenschappelijke vriend maakte Nichols kennis met Earle Hall of Bluewater Yacht Sales. Hall was geen onbekende voor het aanpassen van boten voor eigenaren in rolstoelen. Hij en zijn team hadden een 2005, 52 voet Viking genaamd deOpzuigen Voor de in Virginia gevestigde eigenaar/operator Steve Jones, die ook een vorm van spierdystrofie heeft. Jones, een zelfgemaakte zakenman, wilde een boot die hij zelf kon runnen en vissen met zijn gezin. Hall en zijn team installeerden een davit -systeem dat Jones gebruikte om van het dok naar de cockpit en tot de brug te komen. Ze stopten liften en liften en verbreedde begeleidende wegen. Ze creëerden een op maat gemaakte kop met een toilet dat verhoogt en verlaagt. Boven op de brug liep Jones de boot van een Stidd -elektrische stoel die kan draaien, op en neer omhoog en naar voren schuiven. Tijdens het rennen van de boot is bekend dat Jones ronddraait en een marlijn van de teaser met een brugstang van de teaser spreekt.
"Ik ga mijn handicap niet aannemen, stoppen en naar huis gaan. Ik heb altijd een talent gehad dat als ze het niet hebben gehaald, ik het zou ontwerpen, het zelf zou bouwen en het zelf zou opnemen, "vertelde Jones aan Power & Motoryacht in een interview in 2011.
Hoewel de spierdystrofie van Nichols meer gevorderd is dan Jones is, zou hij soortgelijk werk nodig hebben aan elke boot waarmee hij eindigde. Dus sprak hij met Hall aan de telefoon en de twee sloegen het af. De volgende dag reed Hall vijf uur en verscheen op het kantoor van Nichols. Ze besloten om te zoeken naar een gebruikte sportvis in het bereik van 61 tot 64 voet. Maar Nichols had een doel in gedachten en een strakke deadline: hij wilde het Big Rock Blue Marlin -toernooi vissen, gehouden in juni in Morehead City, North Carolina. Ze deden een paar aanbiedingen op boten, maar de dingen vielen erdoorheen. Vervolgens zag Hall een 64-voet Viking op de Miami Boat Show 2017 die op de handel was ingenomen. Het was een ex-demo-boot uit 2008 met goede botten. Nichols vertelde Hall om het ter plekke te kopen.
Met Bluewater -ingenieur Brian Motter die het project beheert, namen ze de voorraad Viking en veranderden het in een aangepast schip. Nichols wilde op de boot blijven - hij is niet iemand om een kamer te krijgen tijdens het reizen - dus het moest veel behoeften ondervullen. De eerste volgorde was het installeren van een davit op een grote paal in de cockpit om Nichols en zijn stoel van 500 pond op de boot en naar de brug te krijgen. De salondeur werd verbreed en ze bouwden een verwijderbare helling om toegang te krijgen tot de cabine. Ze verwijderden een dinette om de ruimte vrij te maken voor de rolstoel in de salon, installeerden een schaarlift zodat Nichols van de salon naar de hoofdstatermuts kon komen, de kop 8 inch hief en de cockpit bedraadde om de aangepaste elektrische haals te gebruiken die Nichols gebruikt. De laatste stap, en misschien wel de meest impactvolle, was de naam van de boot op de spiegel te plaatsen. Het past perfect:Knoop nog gedaan. Ze slaagden erin om dat allemaal op tijd te bereiken om de grote rots te vissen. Nichols bereikte zijn droom, maar er was nog een groot project over: de installatie van een Seaekeekge 26.
"We hebben alle handicapaanpassingen in de boot voltooid en hebben letterlijk alles gedaan de week voor de Big Rock", zegt de kapitein van Nichols, Mark Rogers. Ze visten het toernooi en gingen vervolgens terug naar de tuin om de Seaekeker te installeren. Dat project omvatte het afsnijden van het achterdek en een deel van de brandstoftank uit. Ze moesten twee nieuwe stringers bouwen, een schot, een nieuw roerplank en de achterkant van de brandstoftank glas. Ze monteerden vervolgens de zeefeer en legden er een nieuw dek erop. Het was een project van twee maanden, maar ze eindigden op tijd om te vissen op het Virginia Beach Billfish Tournament.
De cockpit
“Ik hou van alle soorten concurrentie. Ik wil meer winnen dan wie dan ook, 'zegt Nichols, maar hij houdt ook van de kameraadschap op de haven. "Het is echt een kleine groep mensen die je altijd op dezelfde plaatsen ziet, zoals een reizende circus. Er zijn altijd veel karakters. "
Een van de mensen die Nichols ontmoette, was Pat Healey, CEO van Viking Yachts, die over de boot hoorden en het werk dat Bluewater wilde voltooien, had voltooid. Healey was onder de indruk: "Hij zei:" De volgende keer dat je dit doet, wil ik erbij betrokken zijn ", zegt Nichols.
Nichols bleef niet inactief. Hij viste op en neer de oostkust met zijn familie en vrienden. Ze brachten een stretch van 30 dagen door bij Chub Cay in de Bahama's en visten bijna elke dag. "Ik stapte niet van de boot, maar 10 keer in 30 dagen", zegt Nichols. Volgens alle verhalen hield Nichols van zijn 64, maar de ruimte werd krap. Tussen een kapitein en een partner, en zijn twee levenslange vrienden, Keith Jones en Derek Simmons, die met Nichols reizen en aan zijn behoeften voldoen, ontgroeiden ze de boot.
"Het kwam echt naar de kamer", zegt Rogers.
Na alle wijzigingen in de 64 had de boot slechts twee passagiershutten en drie bedden. Dat betekende dat gasten op banken moesten slapen en de partner zatte stammen op een luchtmatras zagen nadat hij de hele dag zijn kont in de cockpit had gepakt. Het was tijd om Healey te bellen.
"Door naar de 72 te gaan, het ontwerp zelfs een beetje te veranderen om het functioneerbaarder te maken, gingen we naar zeven bedden," zegt Rogers. “Iedereen heeft zijn eigen kamer. Er is voldoende ruimte voor gasten en geen bankrijders meer. "
In een nieuwe build bood ook de mogelijkheid om enkele verbeteringen aan te brengen ten opzichte van de 64. Het eerste item dat moet worden aangepakt, was de toegangsweg. De helling die ze hadden gebruikt voor de Salon -ingang op de 64 was lang en omslachtig. Er was geen goede plek om het op te slaan; Het blokkeerde de drankdoos en het maakte toegang tot de ijsstortplaats en andere in-dek broeden pijn.
"Ik weet niet wat het is, maar ik vind het gewoon leuk om op de boot te zijn", zegt Nichols. “Elke keer dat ik me thuis slecht voel, kom ik bij de boot en alles is in orde. Als we een vis vangen, is dat goed. Als we bij het dok zitten en het de hele dag zien regenen, is dat ook goed. "
Maar laat je niet voor de gek houden - Nichols wil vissen vangen. Wanneer de bemanning offshore vist, verlaat hij nooit zijn plek in de linkerhoek met zijn hand op de bedieningselementen van de haspel, wachtend op een hap.
"De haspel heeft er een schakelaar op om op te halen en te implementeren", zegt Hall. “Hij kan zijn arm nemen en slepen naar Freespool en terugbrengen naar de vis. Hij vond een manier om succesvol te zijn. Getuige zijn, is echt adembenemend. "
Zijn vrienden hebben met succes de grote toernooien aan de oostkust ingediend om hem te laten vissen met zijn elektrische haspels, wat een nee-nee is voor valide vissers, en Nichols is daar net als iedereen. Zelfs bij smerig weer.
Met de nieuwe boot in zijn bezit was er maar één persoon die Nichols de 64 - Steve Jones, de eigenaar van de eigenaar wilde hebbenOpzuigen. Hij en Nichols hadden elkaar leren kennen en ze hebben een deal uitgewerkt. Woord over het dok is dat Jones geniet van het grotere schip en de hele zomer doorgebracht met het raken van de RIP.
Er zijn veel geweldige dagen geweestKnoop nog gedaan, met dubbele-
Digit -releases van witte marlijn, zwaardvis van meer dan 400 pond en Big Yellowfin die het dek raakt. In slechts een paar jaar vissen op de toernooien, heeft Nichols een blijvende indruk gemaakt op zowat iedereen die hij heeft ontmoet. Het is inspirerend om te zien dat iemand zoveel moeite doet om op het water te zijn om te doen waar ze van houden.
"We zaten vorig jaar in Morehead City, en deze man komt langs en zegt tegen Perry:" Mijn zoon heeft gespierde dystrofie en ik heb nooit gedroomd dat hij offshore kon gaan ", herinnert Hall zich. "" Je hebt ons laten geloven dat hij het kan. "" "
